Een opstootje op straat? De politie die haar boekje te buiten gaat? Tegenwoordig wordt alles gefilmd en op YouTube gezet. Ook in de zaak van Myra (14). Zij was samen met haar nichtje Chanelle (15) in een buurthuis in Amsterdam-Zuidoost. Terwijl ze gezellig aan het kletsen waren met een groepje meiden, ontstond er een ruzie in een van de andere zalen van het buurthuis. Een groep van vijf jongens raakte daarbij in gevecht en begon met stoelen te gooien. De beheerder beval hen naar buiten te gaan en belde de politie toen ze weigerden.
Een aantal van de ruziemakende jongens werd aangehouden, onder wie Thomas, een klasgenootje van Chanelle. Thomas had volgens Chanelle niets gedaan. Ze riep dat Thomas onschuldig was en begon de aanhouding met haar smartphone te filmen. De politieagenten vonden dat te ver gaan en vroegen haar om haar identiteitsbewijs. Omdat ze dat niet bij zich had, werd ook zij in de boeien geslagen en naar de politiebus gebracht.
Nicht Myra, die alles van een afstand zag gebeuren, dacht maar aan één ding: de telefoon van Chanelle bemachtigen om haar tante te kunnen bellen, want ze had zelf geen telefoon bij zich. Chanelles moeder zou immers ongerust zijn als haar dochter niet op tijd thuis zou komen. Myra vroeg een van de politieagenten of ze Chanelle om haar telefoon mocht vragen. De agent zei dat dat later mocht. Even later vroeg Myra het nog een keer, bang dat de agent haar was vergeten, maar ze werd genegeerd. Ondertussen gingen de deuren van de politiebus dicht en stapten twee andere agenten in. Myra werd ongeduldig en wilde de passagiersdeur van de politiebus openen. De agent die haar had gevraagd even geduld te hebben, zag dit gebeuren en duwde Myra weg bij het busje. Vervolgens duwde hij Myra nogmaals met beide handen ter hoogte van haar borsten. Myra kon nog maar net overeind blijven en zette een paar stappen achteruit. De agent, die behoorlijk opgefokt was, vroeg Myra: ‘Heb je poep in je oor?’ Myra, die inmiddels ook ontstemd was, antwoordde: ‘Misschien heeft je moeder poep in haar oor.’ Toen werd ook Myra in de boeien geslagen.
Op het politiebureau kreeg Myra te horen dat ze ‘je kankermoeder’ zou hebben gezegd. Daarom werd ze vervolgd voor belediging. Toen Myra weer thuis was, bleek dat er een video op YouTube stond, gemaakt door een van de omstanders, waarop te zien was dat Myra tweemaal door de agent naar achteren werd geduwd.
Als de rechtbank mij vraagt om als advocaat van Myra op te treden, doe ik mijn best om de waarheid boven tafel te krijgen. Ik verzoek de officier van justitie om een van de vriendinnen van Myra, Shanti, als getuige te horen. Shanti stond vlakbij Myra tijdens de confrontatie met de agent. Zij verklaart tegenover de rechter-commissaris dat haar vriendin ‘je moeder’ zei en niet ‘je kankermoeder’.
Ter voorbereiding op de zitting bij de kinderrechter neem ik het dossier nogmaals door. De politieagent heeft gerapporteerd dat hij Myra eenmaal met twee handen naar achteren ‘heeft bewogen’, om haar op afstand te houden. Op het YouTube-filmpje is echter te zien dat hij Myra tweemaal vrij hard heeft geduwd. Tijdens de zitting trek ik daarom de betrouwbaarheid van de verklaring van de agent in twijfel. Ik verwijs ook naar de getuigenverklaring van Shanti, die Myra’s verklaring ondersteunt. De kinderrechter wil er niets van weten. Volgens haar spreekt de agent de waarheid; hij heeft immers de eed afgelegd voordat hij aan zijn loopbaan begon.
Tot onze ontsteltenis krijgt Myra een taakstraf van twintig uur, ondanks het veelzeggende YouTube-filmpje. Uiteraard gaan we in hoger beroep. Of dat nog iets aan de uitspraak zal veranderen, moet nog blijken.
Alle namen in deze column zijn gefingeerd.
