Ik sta minderjarigen bij die te maken krijgen met justitie, maar daarnaast help ik ook meerderjarigen. Sommige mensen kunnen zich niet voorstellen dat ik überhaupt verdachten bijsta; in hun ogen staat namelijk al vast dat deze mensen een misdrijf hebben gepleegd, omdat ze anders niet zouden zijn opgepakt en vervolgd. Als het gaat om verdachten in zedenzaken, is de verontwaardiging over mijn werk vaak nog groter. Steeds vaker krijg ik de vraag of ik ook pedofielen verdedig. Dan kan ik niet volststaan met een kort antwoord; ik moet dat altijd toelichten.
Meestal begin ik met de opmerking dat ik zedenmisdrijven de ernstigste misdrijven uit ons wetboek vind. Dat iemand zijn eigen lustgevoelens belangrijker vindt dan het welzijn van een ander, zonder stil te staan bij de traumatische gevolgen ervan voor het slachtoffer, valt niet goed te praten. Tegelijkertijd ben ik van mening dat elke verdachte van een misdrijf – wat voor misdrijf dan ook – goede rechtsbijstand verdient. Als iemand als verdachte wordt aangemerkt, verandert vaak zijn hele leven. Hij wordt aangehouden, vastgezet, vastgehouden en vervolgd. Justitie kan allerlei dwangmiddelen toepassen die de vrijheid en privacy van de verdachte beperken, zoals DNA en vingerafdrukken afnemen, de woning betreden en doorzoeken (en dat gaat niet zachtzinnig), goederen in beslag nemen, gegevens checken op telefoons, iPads en computers, telefoongesprekken tappen, observatie door een speciaal opgeleid politieteam en infiltratie – noem het maar op en het staat in het Wetboek van Strafvordering. Een verdachte heeft alleen maar een advocaat die zijn belangen behartigt en verder niemand. Hij komt dus met 1-0 achter voor een overheidsapparaat te staan. Daarnaast zal de maatschappij zich tegen hem keren volgens de logica: waar rook is, is vuur. Hij loopt het risico zijn baan, woning, vrienden en soms zelfs zijn partner en familieleden te verliezen. In sommige branches zal het lastig worden een nieuwe baan te krijgen, omdat een VOG (Verklaring Omtrent het Gedrag) zal worden geweigerd, zelfs terwijl er nog geen veroordeling is gevolgd. In een rechtssysteem waarin het openbaar ministerie ten opzichte van de verdediging een zeer grote macht heeft en al deze dwangmiddelen kan toepassen, vind ik het belang van een goede verdediging nog prangender. Daarom heb ik destijds gekozen voor het vak van advocaat.
Het belang van goede rechtsbijstand vind ik zo belangrijk, dat ik mijn mening of verontwaardiging over een strafzaak weet uit te schakelen. Dat moet ook wel, want anders kan ik mijn vak niet goed uitoefenen. Het maakt mij overigens niet uit of de verdachte iets wel of niet gedaan heeft. Daar vraag ik ook niet naar. Ik krijg een dossier van het openbaar ministerie aangeleverd en daar moet ik het mee doen. Natuurlijk luister ik aandachtig naar het verhaal van de verdachte, en als het dossier niet volledig is of een eenzijdig verhaal bevat, moet ik onderzoek laten doen om het verhaal ook van de andere kant te belichten. Ik ben dan in sommige gevallen afhankelijk van hetzelfde openbaar ministerie die het dossier heeft samengesteld en ik mag van geluk spreken als mijn onderzoekswensen worden gehonoreerd.
Dat het mij niet uitmaakt waarvan iemand wordt verdacht, betekent overigens niet dat ik geen oog heb voor het belang van het slachtoffer. Ik voer mijn verdediging met de nodige zorgvuldigheid en respect richting slachtoffers en nabestaanden, zonder daarbij het belang van mijn cliënt uit het oog te verliezen. En dat ik verdachten bijsta, betekent al helemaal niet dat ik het zelf niet zo nauw neem met de regels of dat ik lak heb aan de maatschappij. Ik zal de eerste zijn die ingrijpt als ik zie dat iemand iets wordt aangedaan. Ik vind alleen dat als iemand als verdachte wordt aangemerkt en de vervolging tegen hem begint, hij de zwakste schakel wordt in het strafproces. En die zwakste schakel wil ik graag bijstaan. Dus mijn antwoord is ja, ik sta ook pedofielen bij.
